Adsorpcyjny system chłodzenia opiera się na procesie wiązania się atomów, cząsteczek lub jonów, co powoduje zmiany ich stężenia. Proces ten odbywa się na powierzchni ciała stałego, a najczęściej używanym materiałem chłodzącym jest woda, amoniak lub dwutlenek węgla, dzięki czemu adsorpcja jest bezpieczna dla środowiska i warstwy ozonowej. Adsorpcja jest zjawiskiem, które wychodzi naprzeciw wymaganiom przyrody. Do czego konkretnie można zastosować to zjawisko, oprócz klimatyzacji pomieszczeń?
Możemy dzięki adsorpcji chłodzić pomieszczenia (15 – 8 st. C) i rozmaite miejsca w celu przechowywania żywności i lekarstw (8 – 0 st. C), a także konserwować żywność za pomocą mrożenia i produkować lód (temperatury poniżej zera). Urządzenia działające na zasadzie adsorpcji można spotkać również w miejscach, gdzie powstaje dużo ciepła odpadowego, które je zasilają: w hutach, elektrowniach, czy też w fabrykach chemicznych. Urządzenia są dość duże, a przy tym odporne na wstrząsy, więc nadają się świetnie do miejsc, w których nie ma stabilnego podłoża – spotykane są nawet na kutrach rybackich – do wytwarzania lodu.
Innym źródłem ciepła dla systemów adsorpcyjnych poza ciepłem odpadowym jest wszechobecna energia słoneczna. Jest to na tyle atrakcyjny „opał”, że szczególnie dobrze sprawdza się w gorących krajach – kiedy największa wydajność systemu pokrywa się z największym zapotrzebowaniem mocy chłodniczej. W wielu krajach, ze względu na gorący klimat, przykłada się baczną uwagę do rozwoju technologii adsorpcyjnych urządzeń chłodniczych, walcząc z wciąż niską wydajnością COP, jednak w dalszym ciągu koszty inwestycyjne i niskie wartość COP nie pozwalają na popularyzację chłodziarek tego typu. W tej sytuacji konieczne są dalsze badania i testy symulacyjne.
